H οργή

Ασφαλώς για όσα έγιναν στο 3ο Λύκειο Κομοτηνής μόνο αισθήματα οργής μπορεί να έχει κανείς. Γιατί ένα σχολείο που μόλις ανακαινίστηκε με έξοδα του λαού κάποιοι, άγνωστοι  προξένησαν μεγάλες ζημιές. Ναι οργή και καταδίκη. Από την άλλη μεριά επειδή διάβασα  ότι την ίδια οργή με εμένα αλλά και με άλλους αισθάνθηκε και ο υφυπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Πεταλωτής θα ήθελα να σημειώσω τα εξής: Η οργή του συντοπίτη υφυπουργού είναι μισή και όχι τόσο ειλικρινής. Θα ήταν ειλικρινής αν από την άλλη μεριά αισθανόταν οργή για την υποχρηματοδότηση της παιδείας, ή ακόμη για το γεγονός ότι τα βιβλία δεν ήρθαν στην ώρα τους και ακόμη τα περιμένουμε, θα αισθανόταν οργή για το "νέο σχολείο" της αγοράς που ετοιμάζει η συναδελφός του στο Παιδείας, θα αισθανόταν οργή, για τους πιο κακοπληρωμένους εκπαιδευτικούς στις χώρες της ευρωζώνης, θα αισθανόταν οργή για την χωρίς λόγο και αιτία πολλές φορές συγχώνευση σχολείων, για την κατάργηση της ενισχυτικής διδασκαλίας, για την μείωση ως κατάργηση των διορισμών στην εκπαίδευση, θα αισθανόταν οργή για την παραπαιδεία, για την κατάργηση των αθλητικών γυμνασίων, θα αισθανόταν οργή για τα χρήματα που ξοδεύονται για να κάνουν ιδιωτικές εταιρείες έρευνες για τα θέματα της παιδείας, όπως άλλωστε έχει καταγγείλει και η ΟΛΜΕ χωρίς να διαψευστεί από το Υπουργείο Παιδείας, θα αισθανόταν οργή για την πολιτική που ασκείται και που θα οδηγήσει τα παιδιά που αποφοιτούν από το Λύκειο στο να καταστούν φτηνό εργατικό προσωπικό στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη στην ανεργία. Αλλά αν αισθανόταν οργή για αυτά τότε μάλλον δεν θα ήταν μέλος της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Δεν είναι προσωπικά τα θέματα, αλλά πολιτικά. Σε κάθε περίπτωση πάντως σε μια δημοκρατική κοινωνία από εδώ και πέρα τον λόγο τον έχουν οι πολίτες. Να αξιολογήσουν και την οργή του καθενός, αλλά και τις πολιτικές που ασκούνται. Και να στείλουν τον λογαριασμό σε εκείνους που οδήγησαν και την δημόσια παιδεία στο βάραθρο. Όταν θα έρθουν οι επόμενες εκλογές, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε τις πράξεις και τις παραλείψεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ. Από εκεί και ύστερα ο καθείς και η προσωπική του ευθύνη

Σταμάτης Σακελλίων

Τα παιδιά με μαύρα ρούχα

Μέρες ολέθρου, μέρες οδύνης, "είναι υπεύθυνη όλη η κοινωνία" αυτό έλεγαν σήμερα τα παιδιά στους δρόμους της πόλης. Ποιος αλήθεια μπορεί να πει τι; Για το γκρίζο σχολείο, για το γκρίζο μέλλον; Για το σχολείο του φτηνού εργατικού δυναμικού, για το σχολείο του τίποτε, του δήθεν; Ποιος να πει; Δεν αρέσουμε πρόεδρε είχε πει η Μελίνα στον Αντρέα Παπανδρέου, δεν αρέσει αυτό το σχολείο σε κανέναν. Σε γονείς, σε εκπαιδευτικούς, σε μαθητές. Κι' αυτό που έρχεται αρέσει μόνο στην Υπουργό Παδείας και στις εταιρείες. Μπορεί να μην το ξέρουν αυτό τα παιδιά ως γνώση, αλλά το νοιώθουν, το αισθάνονται. Στη στροφή του χρόνου σακατεμένοι στίχοι και λάμπες από νεόν, χτυπάνε κατακέφαλα τα μυαλά των παιδιών. Διαφημίσεις και η πόρνη η ιστορία που δεν μαθαίνεται, παρά μόνο στο λυκαυγές της. Ποιοι χασάπηδες κοπροκρατούν το μέλλον; Έχουν όνομα και διεύθυνση. Δελτίο θυέλλης, δελτίο ομίχλης, στιγμές ενός αλλοτινού ροκ, που σπάει ζωές  και πέτρες. Ένα χαλασμένο γραμμόφωνο παίζει το the Wall, σαν τώρα ετών 16, το ίδιο γκρίζο σχολείο, μουντές φιγούρες ,λίγα χρόνια μετά την χούντα, αλλά τότε κάτι περίμενες. Τώρα τι περιμένουν τα παιδιά με μαύρα ρούχα; delivery boys μηχανάκια με σπασμένα φρένα. Μην ρωτάτε γιατί βγαίνουν στους δρόμους, γιατί κάνουν καταλήψεις. Ακόμη και αν δεν ξέρουν να σας το πουν υπάρχει λόγος, υπάρχει λόγος. Εμείς που είμαστε;

Σταμάτης Σακελλίων

Για το θέατρο της Κομοτηνής

Στους καιρούς της κρίσης θεωρητικά η τέχνη λειτουργεί. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στην μικρή μας πόλη ειδικά όσον αφορά στο δημοτικό και περιφρειακό θέατρο. Εδώ και ένα χρόνο δεν έχουμε παραστάσεις. Ρωτώ, δεν έχει κανείς ευθύνες γι' αυτό; Η καρατόμηση του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή τον Ιούνιο του 2011 άραγε δεν "απελευθέρωσε" το νέο Δ.Σ. του θεάτρου της Κομοτηνής ώστε αυτό να "καλπάσει" ελεύθερο στις "λεωφόρους" της δόξας; Δεν έχει ευθύνη γι' αυτήν την σιωπή του ενός χρόνου το νέο Δ.Σ; Αληθεύει ότι δίνεται άτυπη παράταση για την εύρεση νέου καλλιτεχνικού διευθυντή; Για τον χρόνο αυτής της σιωπής που φαντάζομαι το να σιωπά ένα δημοτικό, άρα δημόσιο, άρα όλων θέατρο, χωρίς την άδειά μας ημών των πραγματικών ιδιοκτητών, δεν υπάρχει βαρύτατη ευθύνη; Μήπως άραγε μεθοδεύεται η "μετάταξη" του θεάτρου στην ερασιτεχνική τύπου Ορεστιάδας κατηγορία; Αν όχι γιατί σιωπά; Αν το μέλλον του θεάτρου είναι να μπει στην "εργασιακή εφεδρεία" τότε γιατί να υπάρχει Δ.Σ; Αν όχι πάλι γιατί επί  ένα χρόνοα σιωπά; Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι απομάκρυνσης του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή 1,5 χρόνο πριν από την λήξη της κανονικής του θήτειας; Ούτε για αυτό υπάρχει εξήγηση; Νομίζω ότι είναι καιρός να καταλάβουν οι υπεύθυνοι του θεάτρου ότι το θέατρο αυτό δεν είναι ιδιωτική επιχείρηση όπου ο αιθουσάρχης κλείνει την αίθουσα όποτε θέλει και για όσο θέλει. Το Δημοτικό, Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής είναι ιδιοκτησία του λαού και υπάρχει υπέρ αυτού και συντηρείται από αυτόν.Με την έννοια αυτή είναι υποχρεωμένο το Δ.Σ. να λογοδοτεί για το πως πολιτεύεται. Και να εισπράττει και τον έπαινο και τον ψόγο ανάλογα με τις πράξεις του. Πλην όμως αυτή η ηχηρή σιωπή μάλλον δεν είναι προς έπαινον. Αν το ΥΠΠΟ δεν είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του είναι υποχρεωμένο το Δ.Σ. και το Θέατρο να μας ενημερώσει. Αν πάλί δεν ευθύνεται το ΥΠΠΟ τότε ποιος ευθύνεται για την σιωπή; Νομίζω ότι η εξήγηση είναι πια αναγκαία. Αλλά εξηγηση που να έχει αρχή  μέση και τέλος και κυρίως να είναι πειστική. Γιατί το "δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται" μπορεί να είναι παλιά και δοκιμασμένη τακτική αλλά ενίοτε λειτουργεί και ανάποδα, σε βάρος των ενδεχόμενων εμπνευστών της.

Σταμάτης Σακελλίων

Για την παιδεία

Το 2015 ο προϋπολογισμός για την παιδεία θα είναι σε ποσοστό 2,23%. Ο χαμηλότερος σε όλη την Ε.Ε. και σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Ήδη από φέτος χιλιάδες εκπαιδευτικοί βγήκαν στην σύνταξη και "αντικαταστάθηκαν" από μερικές εκατοντάδες. Σε σχολεία του Νομού μας υπάρχουν τμήματα των 30 μαθητών. Η άλλη πρωτοτυπία είναι ότι η φετινή χρονιά ξεκίνησε χωρίς βιβλία. Το "νέο" σχολείο είπε η φιλόδοξη υπουργός Παιδείας και ο πάταγος του τίποτε έφτασε σε κάθε μικρομεσσαίο και εργατικό σπίτι. Το σύνταγμα έγινε για μια ακόμη φορά κουρέλι και οι αγρίως φορολογουμένοι εργαζόμενοι βλέπουν με δέος τον επερχόμενο χειμώνα. Θα έχουν τα σχολεία χρήματα για το πετρέλαιο; Μήπως θα κληθούν οι άνεργοι και οι απολυμένοι να πληρώσουν και στο πετρέλαιο των παιδιών τους; Ταυτόχρονα μιας και ο πρωθυπουργός μας είναι θιασώτης του μοντέλου της Χιλής, μπορεί άνετα να πληροφορηθεί το τι γίνεται στην παιδεία της μακρινής αυτής χώρας. Από την Δανία του Νότου περάσαμε στην Χιλή της Ευρώπης. Η παιδεία πλέον θα είναι μια εξαιρετικά ακριβή υπόθεση για τα παιδιά της μεσαίας και της εργατικής τάξης. Άλλωστε αυτό ταιριάζει απόλυτα με την "νέα οικονομία" της αθλιότητας. Δεν μπορείς να πληρώνεις έναν πτυχιούχο με 400 ευρώ, όχι ότι δεν το κάνεις τώρα, αλλά δεν είναι όπως πρέπει. Το όπως πρέπει σημαίνει ότι αυτός που θα παίρνει 400 ευρώ δεν χρειάζεται να είναι πτυχιούχος. Ίσως καλά καλά να μη τελειώνει και το Λύκειο. Είπε ποτέ κανείς ότι ο διάδοχος αιώνας του 20ου θα είναι ο 21ος; Λάθος θα είναι ο 19ος. Αυτό θα γίνει, ήδη έχει αρχίσει να γίνεται. Οι μόνοι που μπορούν να το σταματήσουν είναι οι ίδιοι οι πολίτες. Οι ίδιοι πρέπει να καταλάβουν ότι η υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας είναι μια μάχη κυρίαρχη και για το σήμερα και για το αύριο. Γιατί τα μίζερα σχολεία, ο μεγάλος αριθμός μαθητών ανά τμήμα οι κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί δεν προσομοιάζουν σε μια αναπτυγμένη δημοκρατία, αλλά σε τριτοκοσμική κατάσταση που "ανθεί" όμως και στα αστικά κέντρα των αναπτυγμένων δημοκρατιών. Επιτέλους κανείς γονιός δεν πρέπει να πληρώσει πάλι για βιβλία ή για πετρέλαιο ή για φωτοτυπίες, γιατί πολύ απλά αυτά ήδη τα έχει πληρώσει. Η υπεράσπιση της παιδείας είναι υπεράσπιση της κοινωνίας. Απέναντι στον νεοφιλελεύθερο σαρωτή ας κάνουμε το αυτονότητο, να υπερασπιστούμε τα αυτονόητα,  που πια αρχίζουν με μανία να κατεδαφίζουν το ΠΑΣΟΚ με αγαστή στήριξη από την Νέα Δημοκρατία

Σταμάτης Σακελλίων

Οι υπερφίαλοι

Στ' αλήθεια μπορεί κανείς να έχει πια εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που υμνολογούν την τρόϊκα όπως ο κύριος Βενιζέλος; Μπορεί κανείς να δέχεται την ιταμή και αλλαζονική συμπεριφορά του απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δικαίως του είπε ότι δεν έχετε την εντολή για αυτά τα μέτρα; Ότι τελικά υφαρπάσατε την ψήφο του λαού; Είναι οιηματίες, υπερφίαλοι και επικίνδυνοι. ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ψήφισαν μαζί τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, υπάλληλο με άδεια άνευ αποδοχών ακόμη και σήμερα του Δ.Ν.Τ. Υπάρχει το μείζον θέμα της ενδεχόμενης παραποίησης των στοιχείων του ελληνικού ελλείμματος. Και ακόμα έχουν το πολιτικό θράσος να βάζουν νέα μέτρα και να τρομοκρατούν τον λαό. Δεν είναι χρέη του λαού, είναι δικά τους. Οι ίδιοι οι πολίτες είναι καιρός να τιμωρήσουν την αλαζονεία των κομμάτων εξουσίας. Είναι καιρός να τιμωρηθεί η οίηση του τίποτε που οδήγησε την χώρα στο σημερινό σημείο. Θα μας πάρουν με τις πέτρες είχε πει ο πρωθυπουργός, που τελευταία είναι άφαντος και αφήνει τον αντιπρόεδρο του να ασχολείται με τα θλιβερά. Αυτοεκλπηρούμενη προφητεία. Στο χέρι του λαού είναι τιμωρήσει αυτήν την οίηση. Και να κλείσει τους λογαριασμού του με ένα άθλιο δικομματικό πολιτικό σύστημα που με συνέπεια εξαθλιώνει όλο και περισσότερους. Καμία ανοχή, καμία ανάσα δεν πρέπει να έχουν οι ένοχοι της κρίσης.

Δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε

Τώρα είναι ο καιρός να βγούμε στους δρόμους, ήδη αργήσαμε. Τώρα είναι καιρός να νοιώσουν φόβο, αυτοί που κλέβουν την ζωή μας. Αυτοί που σπρώχνουν τον κόσμο στην ανεργία και στην φτώχεια. Τώρα είναι καιρός να ξεχάσουμε αναστολές παρελθούσες και διαφωνίες πολυτελείας. Γιατί αύριο θα είναι αργά. Ας ξεκινήσουμε με το να αρνηθούμε να πληρώσουμε τα χαράτσια που έρχονται. Γιατί δεν είναι χρέη δικά μας. Οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι μισθωτοί του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, οι μικρομεσσαίοι δεν πήραν μέρος στα δικά τους πάρτυ. Δεν αυξήσαμε εμείς το χρέος, δεν είναι δικό μας το χρέος. Ακόμη δεν τολμάνε να μας πουν τι έγινε με το χρέος. Πως αυξήθηκε. Δεν τολμούν να δώσουν λογαριασμό ούτε οι πράσινοι, ούτε οι γαλάζιοι, γιατί φοβούνται. Φοβούνται την οργή μας. Γι' αυτό απειλούν. Αλλά στ' αλήθεια η ΔΕΗ εδώ στην πόλη μας μπορεί να κόψει το ρεύμα σε 10.000-20.000 ανθρώπους; Μπορεί η Εφορία να διώξει ακόμη περισσότερους; Όσο περισσότεροι αρνηθούμε τόσο θα φοβηθούν περισσότερο. Αυτό νάναι το στοίχημα μας. Να μαζευτούμε την άλλη εβδομάδα στην πλατεία όσο γίνεται περισσότεροι και να τους δώσουμε πίσω τα χαράτσια τους. Να τα στείλουμε στο ΠΑΣΟΚ και στην Νέα Δημοκρατία. Δικά τους είναι τα χρέη, όχι δικά μας. Δικά τους και τα χαράτσια. Δεν χρωστάμε δεν πληρώνουμε
 
Σταμάτης Σακελλίων

Και τώρα τα νέα μέτρα

Ο Υπουργός των Οικονομικών έντυσε με "εθνικό μανδύα" την νέα βαρβαρότητα. Λίγο ως πολύ ζήτησε την "σιγή" όσων διαφωνούν με τα μέτρα. Μπορεί να έστρεψε τα πυρά του κατά του κυρίου Σαμαρά, αλλά ο κύριος Βενιζέλος γνωρίζει πως η ουσία της διαφωνίας, η επικίνδυνη για τον καθεστωτικό του λόγο διαφωνία δεν έρχεται από τα δεξιά, αλλά από την ριζοσπαστική αριστερά. Το ξέρει καλά. Ξέρει πως η Νέα Δημοκρατία το ίδιο στρατί θα ακολυθήσει, την ίδια βαρβαρότητα. Αλλά ο Υπουργός των Οικονομικών φανέρωσε τον φόβο του. Οι καθεστωτικοί άρχισαν να φοβούνται την κοινωνία. Τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους μικρομεσσαίους, τους νέους. Αυτούς φοβάται και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι ανάγκη να καταλάβουν οι πολίτες. Αυτό φοβάται και η τρόικα. Την αντίδραση όχι μόνο της ελληνικής κοινωνίας και αλλά και την αντίδραση των άλλων ευρωπαϊκών κοινωνιών. Το κατ' εξοχήν κόμμα των επιχειρηματιών οι Φιλελεύθεροι έμειναν εκτός της Βουλής του Βερολίνου στις σημερινές εκλογές. Είναι ένα σημαντικό νέο. Αυτός ο εσμός των νεοφιλελέυθερων μόνο τους πολίτες και τις αντιδράσεις φοβάται. Εξοργισθείτε και εξεγερθείτε ώστε τα νέα μέτρα να μείνουν στα χαρτιά. Γιατί αυτό που έχουμε ανάγκη είναι από μια Ευρώπη των λαών και όχι των τραπεζών και των αγορών.

Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα

Τους βλέπεις, πυροβολούν αυτούς που δεν έχουν, μίσθαρνα όργανα των αφεντικών τους, των τραπεζιτών. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, διαβάζουν τις διαφημίσεις των εατιρείων χρυσού και χαίρονται. Θα σκάψουμε όλη την χώρα και θα τα βγάλουμε όλα, λέει ο Σαμαράς. Αν δεν θέλετε την επένδυση χρυσού στην Θράκη δεν θα την κάνουμε, είχε πει ο Παπανδρέου. Ίδιοι και απαράλλαχτοι. Υφαίνουν της πατρίδας τον χαμό. Μαζί ψηφίζουν ζώνες ελεθερου εμπορίου στην Θράκη, διά των αντιπροσώπων τους στο περιφερειακό συμβούλιο. Ζώνες με δικαιώματα γαλέρας για τους εργαζόμενους. Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει ζώνη ελεθεύρου εμπορίου, μπορούν να μάθουν. Το τι γίνεται στην Τουρκία, το τι γίνεται στην Κίνα, ή το τι γίνεται σε άλλες χώρες. Κανένας πλούτος δεν μένει στην χώρα. Κομμάτια και θρύψαλα. Ετοιμάζουν τα νέα χαράτσια και οι φίλοι τους μένουν ελεύθεροι, ανέγγιχτοι. Είναι οι χρηματοδότες τους, οι σκελετοί στις ντουλάπες τους. Το νέο τέλος μέσω ΔΕΗ θα το πληρώσει και η Αλουμίνιον; Με τα χαριστικά τιμολόγια από το μακρινό 1960. Ο Σαμαράς υπόσεχεται μείωση των φόρων στις μεγάλες εταιρείες. Αλίμονο. Οι εκλεκτικές συγγένειες. Απλή η ερώτηση; Μήπως αυτές οι μεγάλες εταιρείες όταν είχαν χαμηλή φορόλογηση γέμισαν την χώρα με επενδύσεις; Τα κουφάρια ακόμη μαρτυρούν το θριαμβευτικό πέρασμα τους από την Θράκη. Τα πλήθη των κινήτρων και των αναπτυξιακών νόμων τα εκμεταλλευτηκαν πολλοί. Ακόμη περιμένουμε τα κέρδη και τις θέσεις εργασίας. Στο 30% έφτασε η ανεργία στην περιοχή μας και βαίνει αυξανόμενη. Ως πότε; Και οι πολίτες, μετρούν κομμένα εισοδήματα και κλειστά μαγαζιά. Για να σώθουν. Από τι; Από αυτό που ήδη έχει γίνει μέσα στην κοινωνία; Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να ξαναμετρήσουμε τα πράγματα. Και τα δύο κόμματα εξουσίας, τα απολυτα ένοχα για το σημερινό χάλι πρέπει να κλειδωθούν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Είναι καιρός να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του. Από την γειτονιά του, μέχρι την πόλη του. Από τα σοκάκια στις πλατείες. Είναι ο καιρός της εξέγερσης, απέναντι σε ότι μας πλήγωσε μέχρι τώρα, απέναντι σε ότι μας πληγώνει και σήμερα. Και οι ένοχοι έχουν όνομα ταυτότητα και είναι γνωστοί. Και η απορία αυτονόητη. Είναι δυνατόν τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που ευθύνονται για το σήμερα να μπορούν να μας σώσουν; Θα εμπιστευόσασταν ποτέ έναν γιατρό που επί 37 χρόνια σας δίνει λάθος συνταγή; Δεν είναι καιρός να τολμήσετε λίγα κλικ αριστερά;

Σταμάτης Σακελλίων