Για το θέατρο της Κομοτηνής

Στους καιρούς της κρίσης θεωρητικά η τέχνη λειτουργεί. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στην μικρή μας πόλη ειδικά όσον αφορά στο δημοτικό και περιφρειακό θέατρο. Εδώ και ένα χρόνο δεν έχουμε παραστάσεις. Ρωτώ, δεν έχει κανείς ευθύνες γι' αυτό; Η καρατόμηση του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή τον Ιούνιο του 2011 άραγε δεν "απελευθέρωσε" το νέο Δ.Σ. του θεάτρου της Κομοτηνής ώστε αυτό να "καλπάσει" ελεύθερο στις "λεωφόρους" της δόξας; Δεν έχει ευθύνη γι' αυτήν την σιωπή του ενός χρόνου το νέο Δ.Σ; Αληθεύει ότι δίνεται άτυπη παράταση για την εύρεση νέου καλλιτεχνικού διευθυντή; Για τον χρόνο αυτής της σιωπής που φαντάζομαι το να σιωπά ένα δημοτικό, άρα δημόσιο, άρα όλων θέατρο, χωρίς την άδειά μας ημών των πραγματικών ιδιοκτητών, δεν υπάρχει βαρύτατη ευθύνη; Μήπως άραγε μεθοδεύεται η "μετάταξη" του θεάτρου στην ερασιτεχνική τύπου Ορεστιάδας κατηγορία; Αν όχι γιατί σιωπά; Αν το μέλλον του θεάτρου είναι να μπει στην "εργασιακή εφεδρεία" τότε γιατί να υπάρχει Δ.Σ; Αν όχι πάλι γιατί επί  ένα χρόνοα σιωπά; Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι απομάκρυνσης του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή 1,5 χρόνο πριν από την λήξη της κανονικής του θήτειας; Ούτε για αυτό υπάρχει εξήγηση; Νομίζω ότι είναι καιρός να καταλάβουν οι υπεύθυνοι του θεάτρου ότι το θέατρο αυτό δεν είναι ιδιωτική επιχείρηση όπου ο αιθουσάρχης κλείνει την αίθουσα όποτε θέλει και για όσο θέλει. Το Δημοτικό, Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής είναι ιδιοκτησία του λαού και υπάρχει υπέρ αυτού και συντηρείται από αυτόν.Με την έννοια αυτή είναι υποχρεωμένο το Δ.Σ. να λογοδοτεί για το πως πολιτεύεται. Και να εισπράττει και τον έπαινο και τον ψόγο ανάλογα με τις πράξεις του. Πλην όμως αυτή η ηχηρή σιωπή μάλλον δεν είναι προς έπαινον. Αν το ΥΠΠΟ δεν είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του είναι υποχρεωμένο το Δ.Σ. και το Θέατρο να μας ενημερώσει. Αν πάλί δεν ευθύνεται το ΥΠΠΟ τότε ποιος ευθύνεται για την σιωπή; Νομίζω ότι η εξήγηση είναι πια αναγκαία. Αλλά εξηγηση που να έχει αρχή  μέση και τέλος και κυρίως να είναι πειστική. Γιατί το "δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται" μπορεί να είναι παλιά και δοκιμασμένη τακτική αλλά ενίοτε λειτουργεί και ανάποδα, σε βάρος των ενδεχόμενων εμπνευστών της.

Σταμάτης Σακελλίων