Μέρες ολέθρου, μέρες οδύνης, "είναι υπεύθυνη όλη η κοινωνία" αυτό έλεγαν σήμερα τα παιδιά στους δρόμους της πόλης. Ποιος αλήθεια μπορεί να πει τι; Για το γκρίζο σχολείο, για το γκρίζο μέλλον; Για το σχολείο του φτηνού εργατικού δυναμικού, για το σχολείο του τίποτε, του δήθεν; Ποιος να πει; Δεν αρέσουμε πρόεδρε είχε πει η Μελίνα στον Αντρέα Παπανδρέου, δεν αρέσει αυτό το σχολείο σε κανέναν. Σε γονείς, σε εκπαιδευτικούς, σε μαθητές. Κι' αυτό που έρχεται αρέσει μόνο στην Υπουργό Παδείας και στις εταιρείες. Μπορεί να μην το ξέρουν αυτό τα παιδιά ως γνώση, αλλά το νοιώθουν, το αισθάνονται. Στη στροφή του χρόνου σακατεμένοι στίχοι και λάμπες από νεόν, χτυπάνε κατακέφαλα τα μυαλά των παιδιών. Διαφημίσεις και η πόρνη η ιστορία που δεν μαθαίνεται, παρά μόνο στο λυκαυγές της. Ποιοι χασάπηδες κοπροκρατούν το μέλλον; Έχουν όνομα και διεύθυνση. Δελτίο θυέλλης, δελτίο ομίχλης, στιγμές ενός αλλοτινού ροκ, που σπάει ζωές και πέτρες. Ένα χαλασμένο γραμμόφωνο παίζει το the Wall, σαν τώρα ετών 16, το ίδιο γκρίζο σχολείο, μουντές φιγούρες ,λίγα χρόνια μετά την χούντα, αλλά τότε κάτι περίμενες. Τώρα τι περιμένουν τα παιδιά με μαύρα ρούχα; delivery boys μηχανάκια με σπασμένα φρένα. Μην ρωτάτε γιατί βγαίνουν στους δρόμους, γιατί κάνουν καταλήψεις. Ακόμη και αν δεν ξέρουν να σας το πουν υπάρχει λόγος, υπάρχει λόγος. Εμείς που είμαστε;
Σταμάτης Σακελλίων
Σταμάτης Σακελλίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου